من رفتني ام

اومد پيشم حالش خيلي عجيب بود فهميدم بابقيه فرق ميکنه

گفت :حاج آقا يه سوالدارم که خيلي جوابش برام مهمه

گفتم :چشم اگه جوابشوبدونم خوشحال ميشم بتونم کمکتون کنم

گفت: من رفتني ام!

گفتم: يعني چي؟

گفت: دارم ميميرم

گفتم: دکتر ديگه ايرفتی، خارج از کشور؟

گفت: نه همه اتفاقنظر دارن، گفتن خارج هم کاري نميشه کرد.

گفتم: خدا کريمه،انشاله که بهت سلامتي ميده

با تعجب نگاه کرد وگفت: اگه من بميرم یعنی خدا کريم نيست؟

فهميدم آدم فهميدهايه و نميشه گل ماليد سرش

گفتم: راست ميگي،حالا سوالت چيه؟

گفت: من از وقتي فهميدمدارم ميميرم خيلي ناراحت شدم از خونه بيرون نميومدم

کارم شده بود تو اتاقموندن و غصه خوردن

تا اينکه يه روز بهخودم گفتم تا کي منتظر مرگ باشم

خلاصه يه روز صبح ازخونه زدم بيرون مثل همه شروع به کار کردم

اما با مردم فرقداشتم، چون من قرار بود برم و انگار اين حال منو کسي نداشت

خيلي مهربون شدم،ديگه رفتاراي غلط مردم خيلي اذيتم نميکرد

با خودم ميگفتمبذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن

آخه من رفتني ام واونا انگار موندنی

سرتونو درد نيارم منکار ميکردم اما حرص نداشتم

بين مردم بودم امابهشون ظلم نميکردم و دوستشون داشتم

ماشين عروس که ميديماز ته دل شاد ميشدم و دعا ميکردم

گدا که ميديدم از تهدل غصه ميخوردم و بدون اينکه حساب کتاب کنم کمک ميکردم

مثل پير مردا برایهمه جوونا آرزوي خوشبختي ميکردم

الغرض اينکه اينماجرا منو آدم خوبي کرد و مهربون شدم

حالا سوالم اينه کهمن به خاطر مرگ خوب شدم و آيا خدا اين خوب شدن منو

قبول ميکنه؟

گفتم: بله، اونجور کهمیدونم و به نظرم ميرسه آدما تا دم رفتن خوب شدنشون
واسه خدا عزيزه

آرام آرام خدا حافظيکرد و تشکر، وقتی داشت ميرفت گفتم: راستي نگفتي چقدر وقت داري؟

گفت: معلوم نيست بينيک روز تا چند هزار روز!!!

يه چرتکه انداختمديدم منم تقريبا همين قدرا وقت دارم. با تعجب گفتم: مگه
بيماريت چيه؟

گفت: بيمار نيستم!

گفتم: پس چي؟

گفت: فهميدم مردنيم، رفتم دکتر گفتم: ميتونيد کاري کنيد که نميرم گفتن:
نه گفتم: خارج چي؟ وباز گفتند : نه! خلاصه حاجي

مارفتني هستيم وقتشفرقي داره مگه؟ باز خنديد و رفت و دل منو با خودش برد



برای آنان که یادشونرفته من رفتنی ام ...
حرص می زنند و دیگرانرا می آزارند ... دوستانمن هم رفتنی ام مرا ببخشید از صمیم قلب...