یک سال گذشت...

سلام

یه مقدمه خودمونی واسه متن ادامه مطلب:

یه سال گذشت, آره درست شنیدین 1 سال, شاید هیچ کدوممون فکر نکردیم تو این 1 سال خوب بودیم یا بد؟

حالا با هر معیاری!اصلا از خودمون راضی بودیم یا نه؟یا...

اصلا بی خیال, یک سال گذشت با حالات مختلف چهره هامون-با خنده ها  و گریه هامون ...

الان پیش خودتون میگین ای بابا بعد از این همه وقت رو وبلاگ یه مطلب گذاشته تو 2دقیقه 200تا سوال پرسید,حق دارین

راستی کاشکی یه دستگاهی وجود داشت که آخر هر سال به ما امتیاز می داد.

الان تو دلتون میگین یا شاید اگه پیش هم مطلبو بخونین به هم میگین{حالا که نیست}تو چرا کاسه داغ تر از آش شدی.

راست می گینا چرا خودم بهش فک نکرده بودم؟

ولی نه خیلی هم خوب بهش فکر کردم,گفتم اگه قلبمون پاکه به خودمون نمره20 بدیم واگه دلامون سیاهه که عین استاد سل...نمره بدیم.

الان پیش خودتون میگین چه آدم خوبی شده؟؟!!

به قول دوست عزیزم حافظ(که یه گریزی در ادامه مطلب بهش میزنم):

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع

                                      گرچه دربانی میخانه فراوان کردم

راستی اگه یادتون باشه,که فکر نمی کنم هیچ کس یادش رفته باشه روز اول دنبال اون کلاس کوفتیه 14 می گشتیم,

مگه پیدا میشد حالا ؟!

بسه دیگه زیاد سخنرانی کردم )عین همیشه(

یه متن کوچیک نوشتم که سعی کردم حتی واسه چند لحظه بیخیالتون کنه از هر چی دردو امتحان و مشروطی و استاد سل... دانشگاهه.

فقط از همین الان بگم که من نوزادم ,اگه متنم بد بود به بزرگی خودتون ببخشین.) و حالا حتما بخونین ادامه مطلب موعود را...)