اگه کامل نخونی وای به حالت

جنگ جهانی اول مثل بیماری وحشتناکی ، تمام دنیا روگرفته بود .

یکی از سربازان به محض این که دید دوست تمام دورانزندگی اش در باتلاق افتاده و در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ

است ، از مافوقشاجازه خواست تا برای نجات دوستش برود و او را از باتلاق خارج کند .

مافوق به سرباز گفت:

اگر بخواهی می توانی بروی ، اما هیچ فکر کردی این کارارزشش را دارد یا نه ؟

دوستت احتمالا دیگه مرده و ممکن است تو حتی زندگیخودت را هم به خطر بیندازی !

حرف های مافوق ، اثری نداشت ، سرباز اینطور تشخیص دادکه باید به نجات دوستش برود .

اون سرباز به شکل معجزه آسایی توانست به دوستش برسد ،او را روی شانه هایش کشید و به پادگان رساند.

افسر مافوق به سراغ آن ها رفت ، سربازی را که درباتلاق افتاده بود معاینه کرد و با مهربانی و دلسوزی به دوستش نگاه کرد و گفت :

من به تو گفتم ممکنه که ارزشش را نداشته باشه ، خوبببین این دوستت مرده !

خود تو هم زخم های عمیق و مرگباری برداشتی !

سرباز در جواب گفت : قربان البته که ارزشش را داشت .

افسر گفت : منظورت چیه که ارزشش را داشت !؟ می شه بگی؟

سرباز جواب داد : بله قربان ، ارزشش را داشت ، چونزمانی که به او رسیدم ، هنوز زنده بود ، نفس می کشید ، اون حتی با من حرف زد !

من از شنیدن چیزی که او بهم گفت الان احساس رضایت قلبیمی کنم .

اون گفت : جیم ... من می دونستم که تو هر طور شده بهکمک من می آیی !!!

ازت متشکرم دوست همیشگی من!!!

فرصت برای با هم بودن ، ممکن است بقدر پلک بر هم زدنیدیر شده باشد . اما همین لحظه را اگر غنیمت نشماری ، افسوس و دریغ ابدی را باید بهدوش بکشی !

اگر پای ورقه دوستی ها ، مهر صداقت نخورده باشد ،مشروط و رفوزه شدن در امتحانات زندگی حتمی است.

به سلامتی همه دوستای خوب......