loading...
divaneshgh
divaneshgh بازدید : 31 شنبه 26 آذر 1390 نظرات (0)

می تراوید آفتاب از بوته ها

ديدمش در دشت هاي نم زده

مست اندوه تماشا، يار باد،

مويش افشان، گونه اش شبنم زده.

 

لاله اي ديديم - لبخندي به دشت -

پرتويي در آب روشن ريخته.

او صدا را در شيار باد ريخت:

 جلوه اش با بوي خاك آميخته.

 

رود، تابان بود و او موج صدا:

خيره شد چشمان ما در رود وهم.

پرده روشن بود، او تاريك خواند:

 طرح ها در دست دارد دود وهم.

 

چشم من بر پيكرش افتاد، گفت:

 آفت پژمردگي نزديك او.

دشت: درياي تپش، آهنگ، نور.

سايه مي زد خنده تاريك او.

                                                                                                     "سهراب سپهری"

EXbloglor.comEX<-m->http://com86sem.blogfa.com/post-94.aspx<-mm->غبار لبخند<-mmm->
ارسال نظر برای این مطلب

کد امنیتی رفرش
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 63
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 2
  • تعداد اعضا : 6
  • آی پی امروز : 14
  • آی پی دیروز : 16
  • بازدید امروز : 727
  • باردید دیروز : 27
  • گوگل امروز : 2
  • گوگل دیروز : 1
  • بازدید هفته : 845
  • بازدید ماه : 1,449
  • بازدید سال : 5,333
  • بازدید کلی : 105,547