در آغاز تاریخ...

به نظرم بهتره از اول شروع کنم. از دوران ماقبل برنامه نویسی! تو اون دوران همه چیز به صورت الکترونیکی و با تعدادی دگمه کار می کرد. مثل رادیوهای عصر آهن! هنوز چیزی برنامه ریزی نمی شد و برای ساخت یک محصول می بایست اطلاعات زیادی از فیزیک و الکتریسیته و الکترونیک می دانستید. بخاطر همین هم بود که دانشمندان قدیمی مثل نیوتن همه چیز دان بودند و هر کس چیزی ابداع می کرد به ضمیمه تاریخ پیوست می خورد. (البته دلیل محبوبیت و معروفیت افرادی مانند نیوتن و اینشتین چیزهای دیگری بود.)

یکی از بهترین دیدگاههای ریاضی دانها توابع متناوب و تکرار شونده بود. علی الخصوص دایره بهترین شکلی بود که هندسه آن را کشید. چرا که هر چقدر می چرخید چیزی جز دایره تولید نمی کرد. بهترین جلوه فیزیکی دایره هم ساعت عقریه ای است. امروزه این دستگاه با حرکتهای متناوب اجسام درونش، یک دایره فرضی را در یک روز دوبار می چرخند.

این طرز تفکر که بتوان کارهای متناوب و تکراری را به صورت خودکار و بدون دخالت مستقیم انسان انجام داد موجب تولید صدها و هزاران محصول تکرار شونده مثل آبمیوه گیری و جاروبرقی و ... شد.

همین فکر باعث شد تا پس از کشف و اختراع دیود و ترانزیستور به همراه دانش بزرگی از سایر علوم دستگاهی ساخته شود که با قطع و وصل شدن ترانزیستورها (مانند حرکت چرخ دنده های ساعت)، مسیر جریان الکترونهای پر سرعت را تغییر دهد و چیزی به نام پردازنده تولید کنند. ولی برنامه ریزی پردازنده خودش عملی طاقت فرسا بود. تا اینکه دستگاهی به نام پانچ را اختراع کردند که جریان الکترونها را به پردازنده هدایت کند و نرم افزار (به مفهوم زبان ماشین) اختراع شد. ولی یاد گرفتن زیان ماشین از یادگرفتن ادبیات زبان مادری بسیار دشوارتر بود و هنوز کارهای تکراری زیادی باید انجام می شد. به این ترتیب زبان اسمبلی را پایه گذاری کردند که زیان سطح بالاتری محسوب می شد.

کامپیوترهای اولیه که فضایی برابر یک ساختمان را دربرمیگرفتند بالطبع بسیار گرانقیمت هم بودند. پس فقط وقتی می شد استفاده از آن را مقرون به صرفه ساخت که مشتریان زیادی درخواست استفاده از کامپیوتر را می کردند. بنابراین کامپیوتر می بایست بتواند کار صدها نفر را انجام دهد و از سویی صدها نفر بایستی می توانستند از زبان کامپیوتر استفاده کنند که هر کدامشان باید کدهای تکراری شروع کار با ماشین را می نوشتند.

این بار سیستم عامل و کامپایلرها طراحی شدند تا بار کار تکراری را به دوش بگیرند و به عنوان لایه ای جلوتر از سخت افزار در ارتباط با انسانها باشند. بقیه داستان هم تکراری است. نسل های مختلف سیستم عامل و زبانهای برنامه نویسی لایه هایی ساختند تا کارهای تکراری را کم کنند.

اگر به الگوی ماشینهایی که در اطرافمان هستند توجه کنید می بینید که همه آنها مدام مشغول تکرار یک کار هستند. مثلا اتومبیل مدام مشغول انفجارهای کوچکی هست که نیروی محرکه ای را به چرخها برساند که مدام در حال چرخیدن باشند.

کامپیوتر هم از این امر مستثنی نیست. ولی شاید انقدر این کار را مخفیانه انجام می دهد که دستگاهی عجیب تر به نظر می رسد.

در قسمت بعدی راز کارهای تکراری این دستگاه را بیان می کنم.