اگر نبود خون حسین، جوشیدن سرد میشد و دیگر در آفاق جاودانه شب، نشانی از نور باقی نمیماند... حسین سرچشمه خورشید است...
و بدان که سینه تو نیز آسمان لایتناهی است با قلبی که در آن خورشید میجوشد،
و گوش کن که چه خوش ترنْمی دارد در تپیدن: «حسین، حسین، حسین...» آن شراب طهور که شنیدهای بهشتیان را میخورانند، میکدهاش کربلاست و خراباتیانش این مستاناند، که این چنین بیسر و دست و پا افتادهاند...
به ادامه مطلب مراجعه نمایید...
EXbloglor.comEX<-m->http://shia-theme.blogfa.com/post-24.aspx<-mm->کربلا را تو مپندار که شهری است میان شهرها<-mmm->